De stilte voor de lezing. Het materiaal staat klaar. Het stoeltje is er altijd bij. Velen weten intussen waarvoor het staat. Kwetsbaarheid. Mijn eigen kwetsbaarheid ook. Tijdens de minuten voor de lezing start gieren de zenuwen door mijn lijf. Dan weet ik dat zij wakker is. Dat kleine stukje in mij dat het eng vindt. Natuurlijk is het eng voor haar. Weer zoveel nieuwe mensen in de ogen kijken. Natuurlijk vindt ze dat spannend, je weet immers nooit welke vraag er komt. Ik neem even de tijd voor haar. Ik vertel haar dat zij de lezing niet moet geven, dat ik dat wel zal doen. Onmiddellijk voel ik ruimte ontstaan in mijn lichaam. Ze is opgelucht om dit te horen. Bij het begin van elke lezing vertel ik dit verhaal. Ook dat helpt, ik hoef haar niet te verstoppen. Ze mag erbij zijn.
Misschien wil je dit ook wel eens proberen. Als je iets spannends te doen hebt en je de stress in je lijf voelt zinderen. Leg dan even je hand op de plek waar je de knoop voelt zitten en beeld je in dat daar een kwetsbaar deel zit. Zeg tegen dat deel dat je begrijpt dat het spannend is en dat zij of hij niet die spannende opdracht moet uitvoeren, dat jij dat zal doen. Laat me gerust weten hoe deze ervaring voor jou werkt.
Marijke