BLOG

Al een tijd loop ik met haar mee. Veel van onze gesprekken zijn gericht op het verwerven van veilige gehechtheid. Dat wat ooit nodig en gewoon noodzakelijk was, maar niet voorradig was, toch herstellen in je volwassen leven. Rust brengen in de innerlijke binnenwereld. De kind-delen die in nood zijn en een tekort gekend hebben, in de ogen kijken, er nieuwsgierig naar zijn en er een band mee opbouwen. Zodat die gekwetste stukjes zich minder alleen voelen, niet meer hoeven te leven in de tijd van toen, maar zich mogen bewegen in de tijd van nu. [...]

Ik ben bang en dat is normaal In deze tijden van onzekerheid is het normaal dat je angstgevoelens hebt. Het is dus al belangrijk om te beseffen dat het geen teken van zwakte is, maar wel een normale reactie op een abnormale situatie. Dat is immers waarin we ons bevinden, een abnormale situatie. […]

Ze is moe. Er is net iets heel intens gebeurd. Haar gekwetste kleine meisje is helemaal verschenen. Ze werd niet overspoeld, ook al was er zeer veel emotie. Ze legde haar hand op haar buik en kon erbij blijven zitten. Ik moest niets doen, gewoon aanwezig zijn en af en toe rustige, aanmoedigende klanken laten horen. Uiteindelijk zie ik dat haar ademhaling kalmeert. […]

Maandenlang wurgde mijn innerlijke criticus me. Ik bleef dezelfde mantra herhalen. ‘Ik ben niet de juiste therapeut voor haar, ik maak het alleen maar erger, dit moet stoppen.’ De therapie begon hier onder te lijden. Dat kon niet anders. Mijn natuurlijke stijl verkrampte. Droogde op tot een volledig lege woestijn. […]

Dan ben je een heel weekend aan het sukkelen met een nieuwe layout voor je nieuwsbrief, je zoekt naar iets wat bij de nieuwe website past. Je klungelt in een programma waar je jaren niet meer echt in gewerkt hebt. Je test. Je test nog eens. En opnieuw. Dan komt er uiteindelijk een moment waarop je zegt ‘Foert, het is goed genoeg’ en je drukt op verzenden. Met die ene druk op de knop stuur je een mail naar enkele duizenden abonnees met de ongelooflijk ronkende titel Test10… […]

De stilte voor de lezing. Het materiaal staat klaar. Het stoeltje is er altijd bij. Velen weten intussen waarvoor het staat. Kwetsbaarheid. Mijn eigen kwetsbaarheid ook. Tijdens de minuten voor de lezing start gieren de zenuwen door mijn lijf. Dan weet ik dat zij wakker is. Dat kleine stukje in mij dat het eng vindt. […]

Vanmorgen plaatste ik op de Facebook pagina van Vrijgevig Tienen een heleboel materiaal dat toebehoorde aan mijn hond Zuri.  Nadat de relatie met mijn vorige partner eindigde, zowat 2 jaar geleden, bleven we een jaar co-ouderschap houden over onze prachtige Basenji. Dit jaar was belangrijk voor mij en mijn zoon. In mijn innerlijke bus ging het er nochtans heftig aan toe. […]